Alles is relatief

Vandaag hebben we 27 kilometer gelopen. Op de een of andere manier heb ik de indruk dat dit mijn denken niet helemaal ten goede is gekomen.

Het is namelijk algemeen bekend dat de tijd niet overal even snel gaat. Zo duurt een minuut bij de tandarts langer dan een kwartier in de ijssalon. Jullie weten misschien dat Albert Einstein hiervoor een wat omslachtige verklaring heeft gegeven in de Algemene Relativiteitstheorie. Het komt er op neer, volgens Albert dan, dat de tijd langzamer gaat naarmate je sneller beweegt. Op zich is dat goed te begrijpen. Ik heb eens het verhaal gehoord van iemand die met een mountainbike van een beboste heuvel afreed en toen bleef haken achter een boomwortel. Hij vertelde dat hij in slowmotion over het stuur gelanceerd werd, een volledige 'face-plant' deed en toen pas door had wat er gebeurde. Je ziet hier dus heel duidelijk dat snelheid de tijd vertraagt. 

Volgens Einstein komt de tijd zelfs helemaal tot stilstand als je met de snelheid van het licht gaat. Dat is een vreemd idee hoor. Want dat licht dat we 's avonds van de sterren zien is heel lang onderweg geweest. Een paar honderdduizend jaar is helemaal geen uitzondering. Maar voor die lichtdeeltjes, die fotonen, is er geen tijd voorbij gegaan. Ze gaan immers met de snelheid van het licht en dan staat de tijd stil. Terwijl ondertussen de aarde wel heel erg veranderd is, in die tijd die volgens zo'n foton dus niet verstreken is. Ik begrijp er niets van, dat begrijpt u wel. 

Maar sinds vandaag ben ik een nog veel vreemder verschijnsel op het spoor. De tijd vertraagt niet alleen als je sneller gaat, ze vertraagt ook naarmate het later op de middag wordt. Al dagen duurt het laatste uur van een tocht veel langer dan het eerste. Dat kan geen toeval zijn! Maar het is nog veel gekker. Niet alleen vertraagt de tijd naarmate de dag vordert, dat is ook het erg afhankelijk van de temperatuur. Als de temperatuur boven de 20 - 25 graden komt, gaat de tijd merkbaar trager. Hoe het zit wanneer het heel koud wordt moet ik nog ondervinden. Wel weet ik dat beide effecten, de middaguren en de temperaturen, elkaar kunnen versterken, maar ook kunnen tegenwerken. Zo duurde gisteren het laatste uur van de tocht, in de bakkende zon, bijna eindeloos, terwijl het vandaag bij een fris windje zo voorbij was... 

Volgens mij sta ik op het punt een belangrijke ontdekking te doen. Tot die tijd gaan Gerdien en ik maar eens op zoek naar een restaurantje, om de inwendige mens te versterken.