Sant Jago, st Jacobus
5 juni 2017 - Santiago de Compostela, Spanje
Het was ook vandaag prachtig weer. Veertien graden, af en toe een zonnetje. Zoals altijd om half zeven weggelopen. Rond tien uur waren we de heuvels over en zagen Santiago in de diepte liggen. Dan duurt het nog twee en een half uur voordat de kathedraal voor je opdoemt. De poort de Gloria staat helemaal in de steigers. Wanneer we blij het plein oplopen wordt er voor ons geapplaudiseerd! Twee Duitse vrouwen roepen: “gratuliert”!We hadden hen al een aantal dagen niet meer gezien. Een andere hollandse vliegt ons daarna om de nek. Echt leuk! We kopen een kopje koffie met taart. Wat zijn we blij en dankbaar dat alles zo goed is verlopen.
Nog even iets anders. Vijftig kilometer heb ik nu een mooi steentje in de broekzak. In een holle weg in Galiciė lag dit steentje te schitteren in de zon. Was het zojuist aan de kant geschopt? Het steentje heeft ietwat een hartvorm en als de zon erop schijnt is ie prachtig! Er zitten kristallen in die reflecteren op het zonlicht. Camino gedachte: wanneer wij leven in het Licht van God mogen we schitteren, ook al zijn we misschien vertrapt of aan de kant geschopt.
De ontzettend lieve behaarde man die 42 dagen naast me liep (blijft hij behaard?) en alle 800 km mijn slaapzak erbij heeft gedragen, zal ook nog iets als afsluiting schrijven. Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de support en alle lieve reacties! En vooral dank aan de kinderen die ons zo lief lieten gaan en ons ondersteunden. Het ga jullie allemaal goed! Xxx
Ja, wat zal ik nog toevoegen? We zijn er! De bestemming waar we al die tijd naar op weg waren, hebben we zojuist bereikt. Morgen niet meer vroeg op en twintig kilometer lopen. Vanavond niet meer vroeg naar bed, het gerommel van meer dan tien anderen negeren en gaan slapen. Niet meer bovenin een stapelbed klimmen, of je eruit laten glijden. Niet meer koken, samen met anderen, in een gezamenlijke keuken. Niet meer 's middags in de zon zitten met een welverdiend biertje. We hebben het gehaald zonder blessures, zonder ruzie, bijna zonder blaren. We kunnen een paar dagen de toerist uithangen, onze zaakjes orde brengen en proberen te wennen aan de gedachte dat deze onderneming is afgelopen. En ons gaan verheugen op het weerzien met de kinderen. Want ook zij hebben hun bijdrage geleverd aan dit avontuur. Zij hebben er voor gezorgd dat we met een gerust hart konden vertrekken. Dat we ongestoord konden genieten van de natuur en de prachtige vergezichten. Volgens mij heb ik het al vaker geschreven: we zijn bevoorrechte mensen dat we deze reis konden maken. Het heeft ons goed gedaan!
Nog even iets anders. Vijftig kilometer heb ik nu een mooi steentje in de broekzak. In een holle weg in Galiciė lag dit steentje te schitteren in de zon. Was het zojuist aan de kant geschopt? Het steentje heeft ietwat een hartvorm en als de zon erop schijnt is ie prachtig! Er zitten kristallen in die reflecteren op het zonlicht. Camino gedachte: wanneer wij leven in het Licht van God mogen we schitteren, ook al zijn we misschien vertrapt of aan de kant geschopt.
De ontzettend lieve behaarde man die 42 dagen naast me liep (blijft hij behaard?) en alle 800 km mijn slaapzak erbij heeft gedragen, zal ook nog iets als afsluiting schrijven. Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de support en alle lieve reacties! En vooral dank aan de kinderen die ons zo lief lieten gaan en ons ondersteunden. Het ga jullie allemaal goed! Xxx
Ja, wat zal ik nog toevoegen? We zijn er! De bestemming waar we al die tijd naar op weg waren, hebben we zojuist bereikt. Morgen niet meer vroeg op en twintig kilometer lopen. Vanavond niet meer vroeg naar bed, het gerommel van meer dan tien anderen negeren en gaan slapen. Niet meer bovenin een stapelbed klimmen, of je eruit laten glijden. Niet meer koken, samen met anderen, in een gezamenlijke keuken. Niet meer 's middags in de zon zitten met een welverdiend biertje. We hebben het gehaald zonder blessures, zonder ruzie, bijna zonder blaren. We kunnen een paar dagen de toerist uithangen, onze zaakjes orde brengen en proberen te wennen aan de gedachte dat deze onderneming is afgelopen. En ons gaan verheugen op het weerzien met de kinderen. Want ook zij hebben hun bijdrage geleverd aan dit avontuur. Zij hebben er voor gezorgd dat we met een gerust hart konden vertrekken. Dat we ongestoord konden genieten van de natuur en de prachtige vergezichten. Volgens mij heb ik het al vaker geschreven: we zijn bevoorrechte mensen dat we deze reis konden maken. Het heeft ons goed gedaan!
Heerlijk de benen strekken en uitrusten.Genieten in deze oude stad.
Vandaag zing ik met projectkoor in Jozefkerk Enschede Elias.
Nog een paar maand gaan we weer samen zingen.
Superfijn dat jullie deze reis zo goed kunnen afsluiten!
Gauw weer tot ziens en goede reis terug naar het mooie Borne.
Lieve groet van Hilly..
Heel knap dat jullie zonder ruzie de tocht hebben volbracht, haha.
Deze tocht is een ervaring, die jullie vast nooit meer gaan vergeten. En die misschien ook verrassende nieuwe dingen heeft gebracht.
Bedankt voor jullie mooie verhalen en de prachtige foto's.
Groet Susan
Deze tocht zal jullie altijd bij blijven.
Welkom thuis ....lieve groet Ben tenortje.
Veel dank voor de camino-wandel-verhalen die jullie zo trouw schreven.
Groetjes,
Robert en Charlotte.
Kusje en knuffel van Lorenzo!!