Redding

Rond zeven uur horen we iemand de trap opkomen. Dan geritsel aan de deurklink. Ik sta op en open de deur. Er hangt een tas aan de gangkant. Samen met Tonny pakken we de spullen eruit: 3 sneden brood, wat ham en kaas, 3 zeer kleine appeltjes en 2 bananen. Voila, ons ontbijt. Het stadshotelletje heeft geen receptionist. Een man die een cafe verderop heeft, runt deze tent. Hij spreekt uitsluitend Portugees dwz hij zegt eigenlijk niks. Bij de ontvangst gisteren, er moest een telefoonnummer gebeld worden toen we aankwamen, dat stond op de deur, kwam hij aangerend vanuit een straatje aan de overkant. Zwijgend wees hij ons het papier om in te vullen en zwijgend gebaarde hij waar de dolce gustu koffie stond. Zwijgend wees hij onze kamer 2 hoog. We vroegen nog naar de pequegna alcemos, ontbijt in t portugees, (opgezocht vooraf). Glimlachen, veel glimlachen, maar elkaar begrijpen? Ho maar.

En zie nu, een ontbijt aan de deur. Dan maar  op zoek in het kantoor/ keukentje naar de koffie. Die bleek inmiddels op. Een Engelsman, werkelijk 2 druppels prins Charles, een Amerikaan komen om de hoek kijken, nee,  geen koffie. We vinden een bord in de kast.  Geen boter in de koelkast. Wel jam. En....oploskoffie in een pot. Een Belg komt binnen en drinkt mee. Ik geef van de drie kleine appeltjes de grootste en hij zegt opgewekt : awel, dan kan mijne redding zijn vandaag he. 

Om 8 uur beginnen we aan de tocht van 18 km. Veel heuvels en 400 m stijgen en 200  dalen. Het weer is fenomenaal. Onbewolkt, in de twintig graden met iets een windje. We ontmoeten Duitsers, Oostenrijkers, Zwitserse (kennen we al). Opeens veel agressief  geblaf van honden. Om de bocht staan 2 Duitse meiden totaal versteend naar een herdershond midden op het pad te staren, 10 meter verderop. En achter een hek blaffen nog twee herders woest mee. Een kabaal! De hond trekt de lippen op en gromt. Wij lopen ferm door, hem strak aankijkend. De hond gaat zitten en daarna liggen. Rust, geen geblaf. "Omdat er nu een man bij is" zegt de Duitse blij." Dat is onze redding."

We drinken op een prachtige plek Tonny s koffie. Zie foto. Daarna wordt het ernst. Enorme woeste rotsblokken waar we tegen tegenop klauteren. We klimmen twee uur en Tonny zn stok redt hem van een val. Schuift wel 10 cm in omdat hij er zo zwaar op leunt. De stok is zn redding nu.

Dan een kruis waar veel stenen bij liggen. Zie foto. Het verhaal gaat dat Napoleon hier langs kwam en dat de bevolking nog enkele soldaten uit de achterhoede kon te pakken nemen.

 Een Fransman zegt spottend: "Napoleon deed goed werk" De Duitsers verstaan hem gelukkig niet. 

Genietend van het prachtige uitzicht bovenop maakt Tonny bouillon. Er zijn veel wegkruizen onderweg. Zie foto s. Mensen leggen er steentjes op en bij. Zo leggen ze symbolisch zware lasten af.

Mooi dat het kruis ook de redding voor de wereld is.

Om half drie zijn we er. Morgen naar de Spaanse grens dacht ik. Eerst douchen en de was doen. Het was een prachtige, soms lastige wandeling door eucalyptus bossen met soms mooie vergezichten.

Dank voor de reacties! Liefs van ons.