Vriendelijk

"Na 10 km kunnen jullie rechtsaf slaan naar een prachtig stadje" De vriendelijke Portugees, die zojuist op ons verzoek een foto had gemaakt, vertelt in redelijk goed Engels wat er te zien is de komende 22 km. En gezellig loopt hij al kwebbelend nog een tijdje mee over de vlonders langs de Atlantische Oceaan. De taxi chauffeur was ook al zo vriendelijk toen hij ons vanmorgen ophaalde om 9 uur om ons  naar de buitenwijk van Porto te brengen. Daar startte onze Camino Portugues Costales. Voor vandaag 22 km, althans, dat dacbten we. 

De vriendelijke Portugees vertelt nog dat zn dochters naar Amsterdam willen en loopt daarna een stuk sneller dan wij verder. Wanneer we een uur of twee over de vlonders,  met het heerlijke geluid van de branding in de oren, stoppen om van Tonny zn koffie te gaan genieten, trekt de mist op. We zien de prachtige rotsachtige kust. Het blauwe water. We voelen en proeven op de lippen  de ziltige wind. Heerlijk om hier koffie te zetten met Tonny s keukentje! Alles is er. Het keteltje, de nescafe, bekers, lepeltje, brandstof, windscherm....kortom! Ga met Tonny stappen en je komt niks te kort!

Na 10 km slaan we af om door een  dorpje te lopen. We kopen druiven van een tandeloze portugese oude dame en lopen verder. Heey, een camino teken. Misschien kunnen we daar een stempel halen voor onze credential ( nodig voor een bewijs vd camino in  Santiago). We zoeken en zoeken.....en verdwalen. Proberen 2 x een kortere weg te vinden terug naar de kust....Helaas, na 5 km heen en weer geloop vinden we de echte kustroute terug.  " Dat doen we  morgen niet zo" zeggen we bemoedigend tegen elkaar. 

Prachtige vissersdorpjes doemen voor ons op rond drie uur. De zeewind is zo sterk geworden. We besluiten om in een cafe een kopje koffie te drinken. De vriendelijke ober leert ons " gracias" af. Dat is Spaans, geen Portugees!

Om vijf uur komen we aan op ons logeeradres. Douchen, wassen. Kijken waar we een hapje kunnen eten. Dertig meter verderop is een lokaal eetcafe. Stomverbaasd maar wel vriendelijk kijkt men ons aan bij het binnenkomen. " Wat doen jullie dan hier".... Alleen locale bevolking te zien.  We wijzen naar de grote bakken op de toonbank en men laat ons maagjes, pens, botten en iets ondefinieerbaars zien. We kiezen toch  maar voor een broodje vis en een empenada. Met een glaasje erbij. Dit alles voor een habbekrats. Echt genieten in dit bruine cafe.

Op naar morgen,  28 km !

Dankjulliewel voor alle reacties! We zijn zo dankbaar dat we hier vriendelijke mensen ontmoeten in zo n mooie natuur!

Liefs van Tonny en  Gerdien.