Trabadelo

We waren vanmorgen, zoals zo vaak, wat vroeg uit de veren. Vandaag stond een langere etappe op het programma, ongeveer 22 km. Gelukkig niet al te veel stijgen en dalen, gewoon rustig langs de weg. Precies wat we nodig hebben om iets bij te komen van de inspanningen. De kuiten doen nog​ zeer, de heupen protesteren en de rug heeft de neiging te verstrakken. Maar vandaag gaan we proberen het lichaam rust te geven.
De eerste stop voor het ontbijt is in Villafranca de Bierzo. De stad is in deze vroege middeleeuwen door Franse monniken gesticht, om de pelgrims te ondersteunen. Dat verklaart de naam, stad van de Fransen. Het blijft een bijzondere ervaring, te wandelen op paden waar al bijna tweeduizend jaar mensen over hebben gelopen. En dan ook nog prachtige gebouwen te zien en goede koffie te drinken.
Na het ontbijt op weg naar Trabadelo door de nauwe vallei van de Rio Valcarse. We lopen langs de weg, in de loop van de eeuwen verbreed van een karrenspoor tot een geasfalteerde tweebaansweg. In de buurt ligt ook een echte autoweg, de A6, die zich niets gelegen laat liggen aan de contouren van het landschap.
Het is rustig op de weg. Links naast ons horen en zien we de rivier. Helder water stroomt over de steenachtige bodem, de vogels zingen in de bomen en de heuvels rijzen stijl omhoog aan weerszijden van de weg. We slingeren met de heuvels mee. Achter ons begint een gesprek. Maar met wie praat hij? We zien geen compagnon. Langzaam loopt hij, al pratend, op ons in. Hij blijkt een smartphone tegen het oor gedrukt te hebben. Na een minuut of twintig laten we hem passeren. Hij heeft geen oog voor de omgeving, de prachtige groene heuvels, de schittering van de zon op de rivier, de kleuren van de bomen en de rotsen. Hij praat met iemand en loopt achteloos verder.
Even later worden we opnieuw ingehaald. We zeggen opgewekt 'buenos dias' en worden onthaald op een verbaasde blik. Hij haalt één oortje uit zijn oor en kijkt ons aan. Dan zegt hij ook 'buenos dias' en stopt het oortje weer terug. Waarom zou je luisteren naar de rivier en de vogels als je ook je eigen muziek kunt luisteren?
Dan komen we bij het bordje 'Albergue Trabadelo, 500 meter'. We zijn niet met verbaasd wanneer het nog meer dan anderhalve kilometer is, voordat we weer een bordje 'Albergue Trabadelo 500 meter' zien. En poosje geleden spraken we een Zweeds echtpaar, waarvan de man zei: 'Wij kijken niet meer naar de borden. Wij lopen en lopen, totdat we ineens een café zien. En daar drinken we dan koffie'. Dat proberen wij ook te doen. Gerdien is al een stuk verder dan ik...