Ponferrada, Cacabelos

Even de neus om de deur steken om half zeven om te beslissen of een regenjas al dan niet nodig is. Er is gedonder voorspeld. Ik zie donkere luchten, hoor gerommel en zie lichtflitsen in de verte, maar zie geen regen. Op naar een ontbijtje 7 kilometer verderop in Ponferrada. De plaats wordt al meer dan tweeduizend jaar bewoond. Ongelooflijk! Omstreeks het jaar duizend werd er een ijzeren brug over de rivier de Sil gebouwd en versterkt met ijzer. Vandaar de naam Pons Ferrata, hetgeen betekent: brug van ijzer. De Tempeliers bouwden rond 1200 een burcht om de pelgrims te kunnen beschermen, te verzorgen en hun bezittingen te bewaren. Tot in de 19e eeuw is deze burcht versterkt en uitgebreid. Nu is het enorm groot: Castillo del Temple. zie foto. Voor de cathedraal staat een beeld van Maria met Jezus. Het verhaal is dat het beeldje van Maria met Jezus in de 5e eeuw uit het Heilige Land is meegenomen en in een eik (encina) is verstopt vanwege de bedreiging van de Moren. In het jaar 1200 vonden de Tempeliers het beeld in de boom. Toen de eik werd gekapt begon het kindje Jezus te schreeuwen aldus de legende. Nu is Nuestre Sigñora de la Encina beschermheilige van de streek rondom Ponferrada. Na ons ontbijt nog even de kerkbezichtigd. Een prachtig oud uitgesneden hoofdaltaar bewonderd. Tijd om het regenpak aan te doen. Zie de stralende Tonny voor de Rio Sil. Onweer met hagel geeft een mooie gelegenheid tot een kop koffie een uur later. Een andere schuilende Nederlander komt bij ons zitten. Hij vertelt dat hij uit Gendringen komt en vraagt naar mijn meisjesnaam omdat ook ik een geboren Achterhoekse ben. Bij de naam Sloetjes glimlacht hij en vertelt van een zekere Sloetjes waar hij als vroegere wethouder wel eens was geweest. In het halfdonker in de keuken over iets heen gestapt zag hij later toen het licht aanging dat het een “bolkalf” was. Juist! Sommigen van jullie weten nu de naam van de boer: Frits van de Pothutte of Frits Sloetjes…(sorry Wessel, ik kan geen umlaut en ben te lui om het uit gaan zoeken) Komisch toch om dit in het binnenland van Spanje te horen. Het werd een gezellig half uurtje schuilen en koffiedrinken. Net als we willen vertrekken kondigt een tweede bui zich aan. We besluiten nog een kopje koffie te nemen. Bij bui nummer drie en vier lopen we maar door. Onze kuiten protesteren wel wat tijdens de goed begaanbare paden met lichte stijgingen en dalingen. Onderweg een ooievaar op een torenspits gekiekt. En….na Ponferrada is Santiago de volgende grote stad! Het bord: Santiago 200 kilometer gezien vandaag! Na 22 kilometer, in een onweersbui, zijn we in Cacabelas. Bijna twee uur, tijd om de middenstand te spekken. Heerlijk vers brood, ham ( zoals die vroeger bij de Steengroeve aan de zolder hing), kaas, perziken, blikje vis en een flesje wijn die we laten openmaken in de winkel. Eten voor vandaag geregeld!