Een bijzonder toeval

Een bijzonder toeval.
Om vijf uur vanochtend werden we wakker van het gerommel van onze buurtjes. Nog even nagenieten van de heerlijke slaap en dan hup de beentjes eruit. Slaapzak in de hoes proppen al zittend op bed- er staat nooit een stoel in zulke herbergen- nescafe en brood en kaas mee naar de keuken plus een restje sinaasappelsap. Voorwaar, een koninklijk ontbijt. Dan stokken en schoenen pakken en heerlijk de frisse schemerige ochtend in. Sterren aan de hemel, vijf graden. De pahadehen op, de lahanehen in.
Om half zeven zijn we tesamen met een Fransman en een Duitser verdwaald. Boekjes weten het ook niet dus pakt Tonny z’n mobiel, roaming aan en maps.me moet uitsluitsel geven welke kant we op mogen. Dan ziet Tonny, omdat we nu internet hebben, een appje met een wat dringende hulpvraag van het thuisfront. Nu kan hij helpen via de app. Bijzondere toeval! Normaal hebben we pas weer rond elf uur wifi, als we ergens koffie drinken of wc gebruiken.
Maps.me geeft wel een camino weg aan en die volgen we gevierlijk. Mijnheer Holtman, leraar Duits MULO, heeft zich vast omgedraaid in zijn graf vanwege m’n naamvallen fouten. Na een half uur besluiten we om op het geluid af te gaan van de auto’ s en lopen langs de weg weer de goede kant op. Zeker 3 kilometer omgelopen. En een kilometer in de heuvels is echt veel langer dan een kilometer in Twente. Uiteindelijk zien we de gele pijlen weer! De Duitser en Fransman groeten vriendelijk en zetten de sokken er weer in. We genieten van de prachtige zonsopkomst (zie foto) en de prachtige schaduwen van de wolken op de groene velden ( zie foto) .
Wanneer we een dorp zien zijn we er pas anderhalf uur later. Tonny houdt me uit de sterke wind . Ik treed in zijn voetsporen. Dat scheelt veel inspanning. De bovenbenen doen zeer.
In San Domingo in de oude stad ligt een kaarsrechte straat ( zie foto) die al zo n duizend jaar pelgrims toegang biedt tot het centrum en de kerk. In de kerkzijn 3 heilige kippen die herinneren aan een verhaal van die pelgrim die onterecht aan de galg hing en bleef leven. De rechter zei: “deze man is zo dood als de 3 kippetjes op mijn bord”. En ziedaar: de kippetjes stonden op van z’n bord en liepen weg. Vanwege dit verhaal zijn er nu nog steeds 3 kippen in de kerk ( die om de 3 weken vervangen worden) Ze zijn heilig, geen foto!
Gezellig op straat koffie gedronken met een paar bekende camino gangers ( zie foto) Een Australische jongen vroeg of we Nederlands spraken. Hij kende Duits.”Tsja” zei hij, “mijn ex was een Duitse en ik moest toch kunnen begrijpen wat ze tegen me schreeuwde”.
Later loopt hij eenzaam zijn camino voor ons. Dan is er toch een gebed in het hart voor hem.
Na zeven uur lopen en minstens 25 kilometer zijn we er. Ik typ dit op mijn mobieltje, zittend op een bankje in de zon en de wind. Heerlijk!
Nog meer goed nieuws:
Geen muscel kater meer.
De handpalm waarin ik een 3 cm lange snee had gemaakt eergisteren tijdens het brood afsnijden is minder ontstoken. Ik kan de stok weer goed vast houden.
De linkerheup/lies en knie doen een stuk minder zeer. Nog maar af en toe een diclofenac. Tel uw zegeningen in dit prachtige heuvellandschap! Lift my eye to the quiet hills!
Straks gaat de herbergier voor ons koken met lokale producten! Dat wordt smullen!
Lieve zwaai van ons!