Uitdagingen

'Het leven is nu eenmaal moeilijk!' Terwijl we vandaag aan onze tocht bezig zijn, denk ik nog vaak aan de vriendelijke meneer van gisteren. Hij meende dat het lopen van de Camino niet zonder ontberingen kon. En zegen komt niet gratis... Nu zou ik daar natuurlijk graag een gesprek over opzetten, maar mijn Portugees is minder goed als mijn Spaans en dat is belabberd. Dus dat heb ik laten passeren. 

Maar vandaag heeft de Camino zijn of haar gelijk opgeëist. We begonnen met een goed idee over de eerste delen van de route. Bij het  metrostation de weg over naar het oosten, daar was een grote kerk en vandaar was het een eitje. 'Voorbij de kerk leiden gele pijlen u zonder problemen via kleine dorpjes naar de volgende grote plaats.' Nu weten we dat we tegenwoordig geen problemen meer hebben. We hebben uitdagingen. Nou, uitdagingen hebben we gehad! Er waren nergens gele pijlen. Nergens. Nu is de aanwijzing "voorbij de kerk" een rekbaar begrip, dat is waar. "Na kerstmis" is bijvoorbeeld in onze familie een synoniem voor "nooit". Dat zou hier ook zomaar kunnen gelden. Maar uiteindelijk vinden we gele pijlen. En we gaan weer door. We lopen en lopen. Het wordt heter en heter. We drinken koffie en lopen weer door. Er lijkt geen einde aan te komen. 

Uiteindelijk dringt het tot ons door: er is iets mis met de beschrijving van de tocht. In plaats van 28 kilometer is onze tocht vandaag ongeveer 35 kilometer lang. Dat is drie uur langer! Over de heuvels van noord Portugal. We hebben geen keus, we moeten gewoon door. Nog steeds is het landschap prachtig, dus ons humeur houdt stand. Maar dan verandert dat ook nog eens... 

Het is alsof de Camino ons nog eens wil inpeperen dat uitdagingen niet altijd tot een goed humeur leiden. Want de weg leidt langs een provinciale weg, nauwelijks een trottoir, auto's rijden vlak langs de veters van je schoenen. Uiteindelijk geven we ons gewonnen.. De laatste 10 kilometer trekken we ons niets met aan van de gele pijlen, we lopen gewoon de richtste weg naar ons hotel. Wat kan ons het schelen dat auto's vlak langs rijden. We hebben maar een enkel doel, ons hotel in Barcelos. 

En dan, als we aan het eind van ons Latijn over de brug lopen, komen we midden in een volksfeest terecht. Duizenden mensen, muziek, de verkeerschaos die erbij hoort. Want er is een groot festival aan de gang. Immers Barcelos is een van de belangrijkste centra in dit deel van de wereld. Ook hier wordt herdacht dat in de vroege middeleeuwen een gebraden haan weer tot leven kwam om de onschuld van een pelgrim te bewijzen. Dit wonderverhaal werd hier geleend van Franse pelgrims om dezelfde morele boodschap over te brengen. De Camino mag dat vol uitdagingen zijn, voor problemen zorgt ze niet.