Camino

Men loopt de camino om uiteenlopende redenen. Momenteel zitten we heerlijk uit te rusten na de 20 km met naast ons in onze albergue voor vandaag een bus Zweedse vrouwen. Een all-inclusive camino. Ze krijgen allemaal een zelfde broodje en een zelfde glas bier. Een gedeelte met de bus, een gedeelte te voet. “Du teul us urg leuk.”
Gisteravond praatten we met een Amerikaans meisje. Ze is onderdeel van een groep studenten Spaans. Ze maken voor hun vak een rondreis o.l.v. de professor en waren hiervoor in Madrid, Sevilla en Barcelona. Nu lopen ze de camino vanaf Leon naar Santiago. Het was haar eerste dag van 20 km. Ze was kapot, had honger. Helaas, het eten in de albergue was wat later klaar: 20.45! Wij waren blij ons eigen prakje te kunnen maken. Wel komische situatie: een fornuis met 4 pitten en drie verschillend talige caminogangers die in een pannetje roeren. Het gaat wel gemoedelijk. Een Spaanse camino gangster van een jaar of dertig at alleen. Brood met een blikje vis. Heerlijk vond ze het om ’ s morgens vroeg op te staan en alleen te lopen en na te denken.
Wij genieten ’ s morgens ook enorm. Het is nog heerlijk rustig en het ochtendlicht is fenomenaal mooi. De omgeving verandert van vlak naar heuvelachtig met velden. Een veld met koolzaad weer gezien. We kwamen door een dorpje (hospital de Orbigo)met de langste voetgangersbrug van de camino. Op deze brug heeft vroeger, in de 13e eeuw, toen de Moren verslagen waren en de ridders verder niks te doen hadden, een ridder om z’n liefdesverdriet te boven te komen alle ridders uit Spanje uitgedaagd voor een duel. Hij zou met iedereen duelleren die over de brug kwam . Hij heeft er 166 verslagen in twee weken . Toen was hij verlost van zijn verdriet. Nu zijn er elk jaar feesten.
Onderweg ook veel nesten van ooievaars op kerken, watertorens etc. gezien. Helaas ben ik altijd te laat met m’n mobiel om een vliegend exemplaar te fotograferen. Ook vandaag hebben we gekozen voor de route door de heuvels die vaak iets langer is door hoogteverschillen en niet langs de grote weg. Heerlijk genieten van de omgeving, wat bidden, zingen of gewoon jezelf zijn. Sommigen lopen alleen maar langs de grote weg om veel kilometers te kunnen maken.
Een jaar geleden oefenden we in Ierland om uit te testen of we zoveel km achter elkaar kunnen volhouden. In Waterville, de vierde of vijfde dag besloten we, omdat het goed ging met onze ledematen, om de gok te nemen en de camino te gaan doen. Dus hebben we daar allebei stenen opgeraapt die voor ons een last vertegenwoordigen. Die stenen slepen we sindsdien mee om ze donderdag bij Cruz del Ferro te leggen en daarna letterlijk en figuurlijk achter te laten. Dit ijzeren kruis ligt op 1500 meter hoogte. Dat wordt klimmen de komende dagen. We voelen ons goed. We zijn daar op hemelvaartsdag als het goed is. De Sloetjesfamilie heeft dan familiedag bij mijn broer en schoonzus/vriendin. Het is erg leuk om Tonny zo te zien genieten van elke nieuwe dag. Zijn gevoel voor humor groeit weer! Mooi meegenomen op de camino!
Dankjulliewel voor alle lieve en leuke reacties