Leerzame momenten

13 mei 2017 - Boadilla del Camino, Spanje

De Camino heeft zijn eigen ritme voor ons. Even voor zessen staan we op. Iedere dag zetten we de wekker op zes uur, iedere dag zijn we eerder wakker. We slapen in Castrogeriz, een plaatsje als stukje stof om een eenzame heuvel gevouwen. Maar al wel heel oud. Door de Visigoten gesticht, toen ze bezig waren het Romeinse Rijk te slopen, in 974 stadsrechten gekregen en in het begin van de herovering van Spanje op de Moren - de Reconquista - en belangrijk steunpunt voor de vorsten van Castilië. Na pak weg 1100 jaar verder volstrekt onbelangrijk.
En half uur buiten de stad rijst een heuvelrug omhoog, ongeveer 120 hoog die je in een weg van ongeveer een kilometer mag bestijgen. Precies... 10% en maar rustig doorlopen. Onze conditie is echt verbeterd, want we lopen er zonder te hoeven uitrusten tegenop.
Ondertussen zien we weer een prachtige zonsopgang. De foto's zijn maar een slappe indruk, maar we vinden ze prachtig.
We hebben oude en nieuwe bekenden ontmoet. En Amerikaan uit Kentucky, die heel erg onder de indruk is van het huis van de stilte in Castrogeriz. Hij vertelt er heel enthousiast over. We zijn er ook geweest, maar ik kan het niet helemaal meevoelen. Hij blijkt te zijn opgegroeid in de Lutherse kerk, maar toen hij in zijn diensttijd merkte dat in naam van dezelfde God aan beide zijden van het front jonge mensen werden aangezet tot moorden, is hij Quaker geworden.
Maar er was ook een Canadese mevrouw die terloops zei dat ze drie keer door de bliksem was getroffen. Het had haar dertien jaar van haar leven gekost. Kijk, daar begrijp ik dan weer veel minder van. Ik begrijp niet hoe iemand getroffen kan worden door de bliksem en het overleven. Dat moet haast een andere bliksem zijn dan bij ons...
Van de Braziliaan die ook bij ons op de kamer sliep kan ik niets vertellen. Want hij sprak uitsluitend Portugees, geen woord Spaans, Engels, Frans, Duits of wat ook maar. Maar hij was aardig en snurkte heel beheerst.
Dan nog even iets heel anders.
Al vanaf het begin van onze tocht eten we in de middag een stuk stokbrood met wat kaas of met wat worst. Dat stokbrood en die ham of worst kopen we bij de eerste gelegenheid die zich aandient. Want stel je voor dat we zonder komen te zitten. We slepen dus urenlang een stokbrood en wat beleg met ons mee. Allemaal extra moeite. Vandaag hebben we de les getrokken: we kopen het eten wel op de plaats van bestemming. Scheelt een hoop gesleep en het brood is nog verser ook. Dus, vandaag om een uur of één hadden we ons ingeschreven in de herberg hier in Boadilla en waren klaar om onze lunch te kopen. We hebben het hele gehucht gezien, alle tien straten. Tenslotte hebben we het maar gevraagd: waar is hier de winkel waar je brood kunt kopen? Het antwoord was onthutsend eenvoudig: nergens! In dit hele gat kun je niets kopen! Voor het eerst in onze tocht geen winkel aan het einde...
Wat nu? We zijn naar terug gegaan naar de herberg en hebben daar twee maal twee gebakken eieren op ham, met brood, besteld. En mens moet toch eten, na twintig kilometer lopen met verpakking.
Morgen kopen we weer brood, bij de eerste winkel die we zien. Dat zal nog lastig worden, want morgen is het zondag. Maar goed, de vorige keer is het gelukt, wie weet lukt het morgen ook.

Foto’s

5 Reacties

  1. Jan Lievers:
    13 mei 2017
    Leuke en interessante verhalen schrijven jullie elke dag.
    We lezen ze altijd zodat we ook mee kunnen leven met jullie "ontberingen en leuke momenten" Veel plezier en doorzettingsvermogen gewenst de komende dagen.
    Groeten uit Terborg.
  2. Gerry Huinink:
    13 mei 2017
    Al weer prachtig om te lezen! Wij hebben ook een ritme, maar daar hoort 6 uur opstaan niet bij. Eigenlijk jammer, want de morgenstond heeft goud in de mond. Behalve mooie zonsopgangen en heuvellandschappen zie ik ook veel 'historie' voorbij komen in de foto's. Jullie wandeling levert een hoop interessante 'live-geschiedenis' op. Blijf genieten van jullie tocht. Ik heb veel bewondering voor jullie wandelprestaties.
  3. Hilly Harder:
    14 mei 2017
    Prachtige foto's!
    We slapen nog één nacht in Santiago!
    Jullie zullen de ogen uitkijken zo'n oude stad.
    Middeleeuws en sfeervol en pelgrims.
    Elke dag een stapje dichterbij.
    Liefs en veel loopplezier.
    Vandaag gelukkig droger!
    Gr.Hilly..
  4. Thea Poort:
    14 mei 2017
    Mooie foto's Gerdien en Tonny....Wat een doorzettingsvermogen hebben jullie....En xo zie je maar weer, hoe vreend het overkomt dat je helemaal geen winkel kan vinden daat, terwijl het hier de normaalste zaak van de wereld is.....jullie maken het mee, maar ik vind het ongelooflijk......heel veel succes weer toppers
  5. Wessel:
    15 mei 2017
    Nou, ik wist het wel! Voor mij elke dag twee maal zo'n semi-Engels ontbijt (of drie keer, when in despair / cuando en desesperación....).